امام حسین(ع) دلم برایت تنگ می شود

دلم برای محرم تنگ می شود!

دلم برای بی دغدغه گریه کردن در روضه های حاج آقا حسنی تنگ می شود، آنجایی که جگرت را به آتش می کشاند و بنیان هستی را می لرزاند!

دلم برای چادر خاکی ام تنگ می شود!

دلم برای دوستان بی ریاییم که برقرار و استوار برای برگزاری هر چه بهتر مراسمت از احساس و غرور و وقت مایه گذاشتند تنگ می شود!

دلم برای حس غروری که در وسط هیئتت با به دست داشتن یک پر که نشان از خادمی شما نه نشان از افسر شاهنشاهی جهان بود تنگ می شود!

دلم حتی برای طنین فریاد مداحان که در اون شبا فکر می کردم نیاز زیادی بهش نیست و مجلس شور لازم را دارد هم تنگ می شود! شاید فلسفه اون زیاده از حدها این بود که الان دلیلی برای دلتنگی داشته باشم ممنون که فکر اینجایش را هم کرده بودی!

دلم برای سقایی درشب تاسوعا با یه بطری آب که خیلی زود گرم می شد تنگ میشود! آخر از تردی و نازکی دل عباس(ع) خبر داشتم می دانستم نباید از تشنگی عزادارها خبردار شود همان طور که آنی طاقت تشنگی اهل حرم را نیاورد طاقت تشنگی گریه کن های شما را هم ندارد!

دلم برای گریه های مکرر علی اصغروارانه کودکانی که با خاموش شدن لامپ ها شروع میشد تنگ می شود! چه قدر کوته بین بودم که فکر می کردم این گریه ها مزاحم مجلس و روضه است آن ها آمده بودند از علی اصغر(ع) درس بگیرند تا که در بزرگی علی اکبر امام زمانشان شوند! هنوز به حال مادری غبطه می خورم که تا آخر مراسم شاید بیش از 100 بار نشست و برخاست تا بلکه کودکش کمی آرام بگیرد اما حاضر نشد مجلست را ترک کند چون می خواست دلبندش ازحالا سر سفره شما بنشیند!

دلم برای گریه آسمان در روز عطش تنگ می شود روزی که فلسفه حیات شکل گرفته بود. آخ که مزار شهدا با این باران چه هرم عطشی برداشته بود انگار نبض عباس(ع) را که با عطش شما می زد را می شنیدم!

آری.....باران هم شرم داشت از اینکه نتوانسته بود به موقع خود را به کربلا برساند مثل خیلی ها، مثل کوفیان، مثل من!!

یک کلام

امام حسیندلم برایت تنگ می شود!

چون هنوز مظلومی!

آخه با غروب روز عاشورا تو هم برای همه شهر تمام می شوی!

تا ظهور